Czy ta Jola taka boska? Boscaiola – KRAKÓW, ul. Szewska

Zlokalizowana na rogu ulic Szewskiej i Jagiellońskiej włoska restauracja Boscaiola cieszy się ogromnym powodzeniem zarówno wśród turystów jak i krakusów. Należy do tej samej sieci co opisane u nas na blogu inne restauracje MSHG.

Składa się z kilku gustownych pomieszczeń na poziomie parteru oraz piwnicy. Jest przyjemnie urządzona i niezbyt mocno oświetlona.

Ostatni raz odwiedziłem ją wraz z parudziesięcioma osobami w ramach kolacji służbowej w styczniu 2019.

Na samym początku pojawiły się cztery rodzaje przystawek.

grzanki z pomidorami, rukolą, czosnkiem i Grana Padano

sałatka z karczochami, serem Grana Padano, oliwkami, suszonymi pomidorami, czerwoną cebulą oraz rukolą w sosie vinegret

roladki z bakłażana faszerowane ricottą oraz parmezanem podane na sosie pomidorowym

grzanki ze szpinakiem

Nasze wieczorne menu prezentowało się następująco:

Zupom nie robiłem zdjęć, bo wyglądały najzwyczajniej na świecie. Dania główne prezentowały się następująco:

Kolację zakończyliśmy deserami.

Naszą „imprezę” obsługiwała dwójka kelnerów – do chłopaka nie mam zarzutów, ale kelnerka… eh.

Jeśli czegoś nie dosłyszała to przewracała oczami i była zła na cały świat, że musi powtarzać. Miała non stop zmęczoną minę i kilka razy kazała podawać sobie brudną zastawę. Do niektórych osób był rzeczywiście utrudniony dostęp – to fakt, ale można przecież poprosić, a nie wydawać polecania typu: „pan mi poda talerz” 😉 Muszę przyznać, iż szalenie mnie to zaskoczyło, gdyż co jak co, ale w restauracjach tej sieci obsługa nigdy mnie nie zawiodła. Moje spostrzeżenia w tym temacie podzieliło co najmniej kilka osób.

Z jedzenia wszyscy goście byli zadowoleni, nikt nie miał zastrzeżeń o których byłoby mi wiadomo.

We wrześniu 2017 mimo braku rezerwacji kelnerka znalazła wolny dwuosobowy stolik i pół minuty później wręczyła nam karty. Nie będę się rozpisywał co jest, a czego w menu nie ma – chętnych odsyłam tutaj.

Rozpoczęliśmy od napojów i przystawek, a czekaliśmy na nie maksymalnie pięć minut (zajęty był każdy stolik w zasięgu mojego wzroku). Ekspres co nie.

krewetki duszone w białym winie z czosnkiem, pomidorkami i pietruszką (29 PLN) były dokładnie takie jak lubię i robię w domu. Idealna sprężystość, zero nieprzyjemnego zapachu, fantastyczne masło które najlepiej zbierać z talerza wybornym pieczywem z koszyczka – no miodzio.

sałatka z rukolą, rzodkiewką, marynowanymi plastrami buraka oraz mozarellą di Bufala (24 PLN). Buraki jak buraki – marynowane, lekko kwaskowate, ale TEN ser! Od pierwszego kęsa czuć, że jest jest całkiem inny niż standardowe marketowe mozarelle. Zwieńczeniem kompozycji była czosnkowa mini grzaneczka.

Przystawki jak się domyślacie zniknęły w oka mgnieniu. Kelnerka zabrała brudną zastawę wraz z sztućcami i zapytała czy wszystko było w porządku.

Pogadaliśmy może z dziesięć kolejnych minut kiedy to inna Pani podała nam:

duszoną cielęcinę w sosie borowikowym wraz z makaronem tagliatelle oraz groszkiem cukrowym (41 PLN). Wybornej, miękkiej cielęciny były dwa plastry (około 150g), sos borowikowy z kawałkami grzybów był niesamowicie aromatyczny w dokładnie takiej ilości jakiej bym sobie życzył – nie zdominował dania i go nie zabrakło pod koniec jedzenia. Makaron ugotowany mocno al dente (osobiście dałbym mu jeszcze pół minuty, bo preferuję bardziej miękki). Zielony groszek delikatnie osładzał zestaw – super !

risotto z krewetkami w sosie pomidorowo-śmietanowym (29 PLN). Ugotowany lekko ponad al dente ryż zawierał kilka sztuk średnio dużych krewetek. Sos był kremowy i aksamitny, nienachalnie pomidorowy, ale lekki i dzięki śmietanie wygładzony.

Jako że wszystko okazało się takie wyborne, grzechem byłoby nie spróbować czegoś słodkiego, a miejsca w żołądku trochę jeszcze zostało…

Po 15 minutach doczekaliśmy się deserów

podawane na ciepło ciasto czekoladowe z płynnym również czekoladowym wypełnieniem oraz truskawkowym musem (15 PLN) było moim wyborem. Po przepołowieniu go, ukazał się gęsty, mocno czekoladowy krem. Zewnętrze owego ciacha smakowało trochę jak brownie, a trochę jak murzynek. Dwie truskawki były „wisienkami na torcie” które prawdopodobnie pod pretekstem uzyskania lepszych walorów estetycznych nie zostały pozbawione zielonych szypułek.

K. skusiły lody figowe z płatkami migdałów i sosem balsamiczno-miodowym (15 PLN). Nietypowe i nietuzinkowe trzy gałki „gelato” z włoskich owoców bardzo miło łechtały podniebienie, a połączenie sosu balsamicznego wraz z miodowym dało niebanalny efekt. Świeża i mięciutka figa zwieńczała kunsztowne dzieło.

Wizyty nie da się inaczej podsumować, niż używając do jej oceny, samych pozytywnych przymiotników. Wszystko, dosłownie wszystko było wyśmienite (tak użyłem tego słowa z pełną odpowiedzialnością). Na sam koniec dostaliśmy w gratisie paczuszkę świeżo wypieczonych ciasteczek – miły gest.

Na słowa pochwały zasługuje również obsługująca nas profesjonalna, miła, konkretna, pomocna, szybka i zainteresowana naszą opinią zwrotną kelnerka.

Można wymieniać i wymieniać typowe na Rynku restauracje „pod turystę” gdzie góruje słaba jakość, kiepska obsługa i serwis oraz wysokie ceny. Boscaiola jest tego przeciwnością – co najmniej kilka już razy miałem okazję się przekonać iż bardzo, ale to bardzo dba o poziom i satysfakcję swoich gości.

Jak to mówią: przez żołądek do serca. Ja wpadłem po uszy, jestem na tak, będę polecał, będę wracał.